«O galego é un idioma fermoso. É unha cereixa nuns beizos carnosos. É unha cultura milenaria que salta coma unha troita nun río. Que aínda está moi viva, se é que non o rematan a decretos e manifestacións, uns e outros. É un motivo de orgullo. Pero nunca pode ser un combate. Non hai dous púxiles. Hai dúas linguas. O galego e o castelá
[…]
Ao galego non lle vai funcionar nunca a fórmula de que a letra con sangue entra. A letra entra moito mellor con música, e música non lle falta á nosa lingua. Pero é incuestionable que quen máis fai polo galego é quen lles di bolboreta aos seus fillo